هوس شمال کردمممممممم......

سلام...

اول از همه از نظرات قشنگ همتون متشکرم!!اگر هم گاهی وقت نکردم بیام تو وبتون سر بزنم معذرت  

می خوام ولی من همین جا هم نظرات همه رو جواب میدمJ

بالاخره اسباب کشی کردیم ..نمی دونم ولی فکر کنم هیچ کاری سخت تر از جابجایی نیست..کلا جابجایی  

هر چیزی تو این دنیا سخت...کلا به نظرم خیلی کار مسخره ایه یه عده خودشون رو می کشن یه سری اسباب رو از کلی طبقه با هزار بدبختی میارن پایین دوباره همون ها رو میبرن بالا!!!(البته با همون  

هزار بد بختی!)

داشتم همین جور وسایل هامو میچیدم یه کارتون تمام یادگاریهام و کاری دستی های چند سال پیشم رو  

گذاشته بودم یه پوشه ای فقط نوشته هام بود...یه نمایشنامست خودم نوشتم برای یه 3سال پیش بود اگه  

اشتباه نکنم! ...راجع به 2تا آدمک باید مینوشتیم که یکیشون شاد و اون یکی ناراحت بود...البته یه ذره  

تغیرش دادم اما داستان همونه

حوصله می خواد خوندنش برای همین گذاشتمش تو ادامه مطلب اگه خوندین خوشحال میشم نظرتون رو بگید..

تو این اسباب کشی نمیدونم چرا همه می خواستن اتاق منو بچینن !!من هم اصلا خوشم نمیاد اتاقم جز به  

سلیقه ی خودم به سلیقه ی هیچ کس دیگه باشه خیلی محترمانه ازشون خواستم باهم بریم اتاق بقیه رو  

بچینیم این  طور شد که کار اتاق من تازه تموم شد!

یه سری از نوشته هام بود که وقتی ناراحت بودم نوشته بودمشون...بیشترشون رو ریختم دور...اولش  

فکر کردم کار اشتباهی کردم هر چی بود خاطره هام بودن خوب...ولی بعدش دیگه خودمو راضی کردم  

کار درستی کردم.

کم کم خاطرات بدم از بین رفت!

خیلی دلم هوس شمال کرد...میگن هواش خوب نیست اما من می خوام برم سورتمه سوار شم چرا آدم هر  

کاری می خواد نمیتونه بکنه؟

رفته بودم مشهد چند وقت پیش .24 تیر بود!!تا 28...نشد خیلی برم زیارت همش توی صف موج های  

آ بی بودیم!!! Lیا تو راهه شاندیز . آرامگاه اینو اون... می خوام دوباره برم!!

اصلا دوست دارم یه چند روز کامل استراحت کنم مهم نیست کجا اصلا اتاق خودم بهترین جاست ولی  

وقت نیست اصلا...

 چرا آدم ها هر وقت هر چی می خوان نمی تونن همون موقع بدستش بیارن؟

ولی فکر کنم

جالبیه زندگی به همین دیگه هر وقت هر چی می خوای نیست هر وقت که اصلا بهش فکر نمی کنی بهش  

میرسی!این جالب نیست؟

پی نوشت1:ممنون از کتابهایی که معرفی کردید...کتاب ها همه از آثار معروف بودن من سعی می کنم تا  

آخر تابستون این چند تا رو بخونم...

پی نوشت 2:چرا آدم ها از هم توقع دارن؟؟باید چی کار کرد وقتی یکی از آدم توقع داشت!!!نمی دونم  

اصلا نمی دونم چرا این سئوال الان به ذهنم رسید ولی اگه کسی عقیده ای چیزی داره حتما بگه.

پی نوشت3: وقتی یه سیب گاز می زنی و یه کرم درسته می بینی ناراحت نشو ...

وقتی ناراحت بشو که یه سیب گاز می زنی و یه کرم نصفه می بینی ....

ا ین رو هم برای جنبه ی طنزش گذاشتم هم به نظرم جالب اومد...

پی نوشت4:یه یاد آوری از پست های قبل:خوشبختی فاصله ی یک مشکل تا مشکل بعدی است

پی نوشت 5:لطفا اگه وقت کردید نمایشنام رو بخونید نظرتون روبگید...

پی نوشت 6:می دونم این قالب حرصتون میده عوضش میکنم تا پست بعد! J

فعلا خداحافظ !!

این مکالمه بین دونفر یه آدمک با یه صورتک غمگین و یک آدمک با یه صورت شاد و خندان

آدمک خوشحال 1 و آدمک ناراحت2

سالن کاملا تاریک است و تماما با پارچه ی مشکی پوشانده شده.آدمک غمگین از سمت راست سالن وارد میشود و کم کم به سمت چپ حرکت می کند وسط سن می نشیند و زانوهایش را در بغل میگیرد.آدم خوشحال از سمت  راست وارد می شود و با سرعت به هر طرف میدود ...

1:وای خدای من ...چقدر تو خوبی چقدر مهربونی چقدر من خوشبختم کاشکی میشد از همین قدری که اجازه دارم بیشتر بتونم زندگی کنم...

(آدمک غمگین با روشن شدن چراغ سرش رو بالا میگیره و با تعجب یه آدمک خوشحال نگاه می کنه!آرام آرام از جاش بلند میشه و

به سوی آدمک خوشحال حرکت میکنه.و در قسمتی از روشنایی می ایستد).

آدم خوشحال آن قدر مشغول لذت بردن است که متوجه حضور آدمک دیگر نمی شود و به حرف های خود ادامه می دهد.

1:وای چقدر زندگی خوبه چقدر لذت بخشه چقدر من خوشحالم که بهم اجازه ی زندگی داده شده

2: (با عصبانیت)معلوم هست چی میگی؟کدوم زندگی؟کدوم خوشبختی؟اصلا تو داری از چی حرف میزنی؟

1: (با صورتی که انگار از حرف های آدم غمگین ناراحت باشه): سلام!خوبی؟از کجا اومدی؟میای با هم بریم همون جایی که زندگی می کنی تا خوشبختیمو باهات تقسیم کنم؟

2: چی رو؟چیزی که وجود نداره رو می خوای تقسیمم بکنی؟می دونی زندگی من چه جوریه؟

هر روز که از خواب پامیشم و تاریکی رو میبینم دوباره از این که زنده ام خسته میشم!بعد تو...می خوای چی کار کنی؟یه کاری کنی

زندگیم بد تر شه؟نه نمی خوام

1: وای.ببین کی اینجاست!چرا؟مگه زندگی کردن چشه؟این رندگی یه فرصت برای خندیدن خوشحال بودن مهربونی کردن خواندن رقصیدن نوشتن!!!
2: پس تو اصلا نمی دونی زندگی چیه!یعنی تاریکی یعنی اندوه چیز های نداشته

1: ولی به نظر من دقیقا بر عکس.زندگی یعنی روشنایی یعنی شادی یعنی خنده یعنی شادی برای چیز هایی که داری و می تونی ازش  لذت ببری

2: (با یه شک و تردید خاص) مثل چی؟

1: مثل این که الان می تونیم بخندیم...برقصیم بخونیم (می خندد میرقصد میخواند)

2: خوب من جز نگاه کردن به تو کار دیگه ای هم می تونم بکم؟

1: معلومه که می تونی!دستت رو بده به من تا خوشبختیم رو باهات تقسیم کنم (دستش را میگیرد و هر دو به قسمت تاریک می روند .چشمهای هر دو بسته میشود و با هم از قسمت روشن به تاریک می روند)

و...هیچ اتفاقی نمی افتد

2: دیدی ؟ من اصلا میدونستم نمی تونم هیچ وقت احساس خوشبختی داشته باشم.

1:دیگه این جوری حرف نزن اصلا هم این طوزی نیست!همه میتونن خوشبخت شن..

2: دیدی که من نتونستم.

1:خوب بهت میگم چرا.تو باید با تمام وجودت احساس کنی که وجود داری وزندگی می کنی فقط برای این که خوشبخت باشی!

یعنی همین زندگی و زنده بودنت یه خوشبختی بزرگه...سعی کن باورش کنی اونوقت می تونی هم خودت حسش کنی هم این حس رو با بقیه تقسیم کنی.حالا چشم هات رو ببند و مطمئن باش که لایقش هستی.

(دوباره دست هم رو میگیرن و پا به تاریکی میزارن ناگهان صحنه ی سن روشن می شود .چهره ی آدمک غمگین عوض می شود و با شادی اطراف سن می دود)

1:خوب حالا موافقی باهم بریم این خوشبختی رو به همه بدیم..

2:معلومه که نه تموم می شه!!

1: امکان نداره تموم بشه هر چی بیشتر تقسیم کنیم بیشتر میشه.

(و از آن روز همه پی این دو آدمک به دنبال خوشبختی اند و هیچ کس هنوز نمی داند این دو آدمک چه طور خوشبخت شدند!)