چرا؟؟؟؟

سلام...خوبین؟چه خبر؟

برای من که اتفاق خاصی نیوفتاده...نمی دونم شایدم افتاده من نمی دونم...آره...حتما افتاده..چون لحظه لحظه ی زندگی ما یه معجزه است...نه؟

پس چرا از این معجزه نهایت استفاده رو نکنیم...خیلی ها به من می گن چی شده که احساس می کنی خوشبختی...

می گم....

چون معنیه خوشبختی رو می دونم....خوشبختی یعنی زندی یعنی زندی واقعی..نه فقط انجام کارهای روزمره...من آدم خوشبختی هم چون مطمئنم خوشبختم...چون فکر می کنم خدا این قدر خوبه که به من فرصت زندگی داده...

یه چیزی بگم ؟من فکر می کنم تک تک آدم های روی این کره خوشبختن...چون دارن زندگی میکنن و خدا  رو دارن...امیدوارم همه قدر این خوشبختی رو بدونن چون زنگی خیلی کوتاه....و از اون نهایت استفاده رو بکنن..نمی دونم الان یه شعر از سهراب سپهری اومد تو ذهنم...شاید بی ربط باشه ولی راجع به زندگیه(زندگی چیزی نیست که لب تاقچه ی عادت از یاد من و تو برود....)

راستی یه سئوال داشتم که خیلی وقته دنبال جوابشم....

همه ی آدم ها می دونن چه کاری بد و چه کاری  خوب هستش ...حتی خود من ...

مثلا همه می دوننیم که آدم کشتن  کار غلطیه ولی انجامش میدیم....همه می دونیم که نباید دروغ بگیم ولی میگیم...

چرا؟چرا وقتی می دونیم کاری اشتباه انجمش میدیم...؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

حتما حتما جواب بدیدا....!!!

پی نوشت 1:فکر کنم این دفعه یه ذره دیر آپ کردم علتش اینه که این ترم درسا خیلی سنگین تره!!!!

پی نوشت 2:یه جمله ی قشنگ(خدایا من چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری.......من همچون تویی دارم وتو همچون خود نداری)

پس نوشت3:خب همین دیگه....