.....

سلام.... 

دیشب رفته بودم عزاداری یه نفر داشت سخنرانی می کرد ...پیش خودم گفتم اگر کسی وصل  

نباشه ـمثل خود من ـ اصلا به این حرفا گوش نمی ده.... 

همینجور که داشت حرف میزد به این فکر کردم که خدا چقدر مهربونه ...چقدر بنده هاشو دوست  

داره...و ما چقدر در حقش بد کردیم و میکنیم...  

داشتم به این فکر می کردم که این همه آدم که این جا دارن گریه می کنن برای چی اومدن؟ 

اومدن حاجت بگیرن؟شایدم فقط اومدن با خدا درد و دل کنن....اما آخه چرا دارن گریه می کنن؟ 

یه جا خوندم خیلی از کوفیان بعد از این که به امام حسین خیانت کردن خیلیاشون پشیمون  

شدند  و گریه می کردند....اما دیگر گریه چه فایده داشت.....آن ها باید می گریستند... 

همین جوری که داشتم به این چیزا فکر می کردم نمی دونم چی شد که اشکم سرازیر  

شد...یکدفه ای صدای یه خانمی رو شنیدم... 

-(خانم بلند شو وسط راه نشستی...!!!) 

-(چی؟بله چشم...الان پا میشم....)  

فکر کنم فهمیدم چرا بقیه داشتن گریه می کردن.... 

یه جمله ی قشنگ:دیروز به تاریخ پیوست ...فردا معماست ....و امروز هدیه است....و تنها چیزی  

که  از داشتنش مطمئن هستیم زمان حال است....